కార్తీక మాస వైభవం గురించి మనం ప్రస్తావిస్తున్నాం. కార్తీకమాస శుక్లపక్షంలో వచ్చే చవితి తిధిని కార్తీకమాసంలో నాగులచవితిగా మనము చేస్తూ ఉంటాం. నాగుల చవితి అంటే వ్యవహారము నందు పుట్టలో ఉండే పాముకు పాలు పోస్తూండడం. ఏదో కాస్తా కోడిగుడ్లు వేస్తూ ఉండడం, అది తినేటటువంటి ఆహారాన్ని ఆ పుట్టలోకి విడిచి పెడుతూ ఉండటం చేసి, నాగేంద్రుడి ఆరాధనగా నాగుల ఆరధనగా చేసి ఆ సర్పజాతిని వేడుకుంటాం. ఏదో పొరపాటున మేము వ్యవసాయ పనులు చేసేటప్పుడు నీ తోక తొక్కచ్చు, నీ పడగ తొక్కచ్చు. నువ్వు మమ్మల్ని పరాయివాళ్ళనుకోకుండా పక్కకి తప్పుకుని వెళ్ళిపో, తప్ప మా మీద నువ్వు పగపట్టవద్దు. నీ యందు నిండు భక్తిని ప్రకటనం చేస్తున్నాం. నువ్వు మాకు ఎంతో ఉపకారిగా ఉండే దానివి. వ్యవసాయానికి అత్యంత ప్రతిబంధకమైన ఎలకల్ని సమ్హరించటంలో నువ్వు చాలా ఉత్కృష్టమైన స్థానాన్ని పొంది ఉంటావు పొలంలో. కాని పొరపాటున చీకట్లో పాకుతున్న నిన్ను మేము తొక్కే అవకాశం ఉంది. దాన్ని అపరాధంగా నువ్వు స్వీకరించవద్దు అని భావన చేసి మా వంశాన్ని మా పిల్లల్ని కాపాడు అని ఆ పుట్టలో పాలు పోసి వస్తూంటారు. అయితే బయట బాహ్యంలో చూసినప్పుడు ఈ నాగుల చవితి ఆరాధన అనేది వాటియందు కూడా మిత్రభావనతో పూజచెయ్యడం వెనకాతల ఉండే ప్రధానమైన తాత్త్పర్యము వేరు. మీరు జాగ్రత్తగా గమనిస్తే సనాతనధర్మలో ప్రతిదేవతా స్వరూపానికి కూడా పాముతోటి సంబంధం ఉంటుంది. ప్రతిదేవతా స్వరూపం పాముని యఙ్ఞోపవీతంగా వేసుకుంటుంది.
"నాగ యఙ్ఞోపవేత ధారీణాం "అంటాం. విఘ్నేశ్వరుడి కడుపుకి ఒక నాగు చుట్టుకుని ఉంటుంది. సరే అసలు పరమశివుడు నాగాభరణుడు. ఆయన శరీరము నిండా పాములే. ఆయన కర్ణకుండలములు పాములు. ఆయన చేతులకు వేసుకునే ఆభరణములు పాములే. " హరాహిభ్యోభీతా" అంటారు శంకరాచార్యులువారు సౌందర్య లహరి చేస్తూ. ఆయన చేతికి పెట్టుకున్న పిల్లపాము పాకి అమ్మవారి చేతి మీదకి ఎక్కితే అమ్మవారు భయపడిందన్నారు. అమ్మవారి కళ్ళల్లో భయపడిన స్థితిని చూపించడం అంటే ఆ రసాన్ని ఆవిష్కరించడం బావుండదు. ఆవిడ ఆదిశక్తి. ఆవిడే భయపడితే అర్ధముండదు. శంకరులు దాన్ని చాలా అందంగా మార్చారు. శివుడు చేతి మీద పాము అమ్మవారిచేతి మీదకి ఎక్కితే ఆవిడ కళ్లల్లో భయం కనపడిందన్నారు. అకస్మాత్తుగా పాము ఎక్కుతుంటే చూసి ఆవిడ ఇలా ఉంది. అప్పుడు " హరాహిభ్యోభీతా" అన్నారు. ఆ పాము పరమ శివునికి ప్రత్యేకమైన ఆభరణ స్వరూపం, ఆయన వాసుకి మొదలైన పెద్దపెద్ద నాగుల్ని ఆభరణములుగా ధరిస్తాడు.
సరే ఆది శేషుడు పతంజలి స్వరూపమై నటరాజస్వామిగా శివుడు నర్తనం చేస్తున్నప్పుడు ఆయన పాదాన్ని పట్టుకున్నాడు. ఇప్పటికీ నటరాజ స్వామివారిమూర్తి పక్కన ఇద్దరుంటారు. ఒకరు ఆదిశేషుడు, పతంజలి స్వరూపంలో ఉంటారు. ఒకరు వ్యఘ్రపాదుడు. కింద శరీరమంతా పెద్ద పులి శరీరం. పైన తలకాయ ఒక్కటి మనుష్యుని తలకాయ. ఆ మనుష్యుని తలకాయ పాము శరీరం ఉన్నవాడు పతంజలి. ఆయన తల్లిగారు సూర్యునికి నమస్కారం చేసి అంజలి ఘటించి ఉన్నప్పుడు తత్ అంటే పై నుంచి పాము పిల్లి రూపంలో నేలమీదపడ్డాడు ఆయన. ఆవిడ చేతుల్లో పడ్డాడు. పడ్డాడు కాబట్టి పతంజలి.
పతంజలి వ్యాకరణానికి చేసిన వ్యాఖ్యానానికే మహాభాష్యమనిపేరు.
' మహాభాష్య వ్యాఖ్యాపటుశయన మారోప ఇతి వా' అంటారు మూక శంకరులు బహుసా ఆ పంచశతిలో. ఆ పతంజలి కోరి కోరి పరమశివుడికి ఆభరణమయ్యాడు.
"నాగ యఙ్ఞోపవేత ధారీణాం "అంటాం. విఘ్నేశ్వరుడి కడుపుకి ఒక నాగు చుట్టుకుని ఉంటుంది. సరే అసలు పరమశివుడు నాగాభరణుడు. ఆయన శరీరము నిండా పాములే. ఆయన కర్ణకుండలములు పాములు. ఆయన చేతులకు వేసుకునే ఆభరణములు పాములే. " హరాహిభ్యోభీతా" అంటారు శంకరాచార్యులువారు సౌందర్య లహరి చేస్తూ. ఆయన చేతికి పెట్టుకున్న పిల్లపాము పాకి అమ్మవారి చేతి మీదకి ఎక్కితే అమ్మవారు భయపడిందన్నారు. అమ్మవారి కళ్ళల్లో భయపడిన స్థితిని చూపించడం అంటే ఆ రసాన్ని ఆవిష్కరించడం బావుండదు. ఆవిడ ఆదిశక్తి. ఆవిడే భయపడితే అర్ధముండదు. శంకరులు దాన్ని చాలా అందంగా మార్చారు. శివుడు చేతి మీద పాము అమ్మవారిచేతి మీదకి ఎక్కితే ఆవిడ కళ్లల్లో భయం కనపడిందన్నారు. అకస్మాత్తుగా పాము ఎక్కుతుంటే చూసి ఆవిడ ఇలా ఉంది. అప్పుడు " హరాహిభ్యోభీతా" అన్నారు. ఆ పాము పరమ శివునికి ప్రత్యేకమైన ఆభరణ స్వరూపం, ఆయన వాసుకి మొదలైన పెద్దపెద్ద నాగుల్ని ఆభరణములుగా ధరిస్తాడు.
సరే ఆది శేషుడు పతంజలి స్వరూపమై నటరాజస్వామిగా శివుడు నర్తనం చేస్తున్నప్పుడు ఆయన పాదాన్ని పట్టుకున్నాడు. ఇప్పటికీ నటరాజ స్వామివారిమూర్తి పక్కన ఇద్దరుంటారు. ఒకరు ఆదిశేషుడు, పతంజలి స్వరూపంలో ఉంటారు. ఒకరు వ్యఘ్రపాదుడు. కింద శరీరమంతా పెద్ద పులి శరీరం. పైన తలకాయ ఒక్కటి మనుష్యుని తలకాయ. ఆ మనుష్యుని తలకాయ పాము శరీరం ఉన్నవాడు పతంజలి. ఆయన తల్లిగారు సూర్యునికి నమస్కారం చేసి అంజలి ఘటించి ఉన్నప్పుడు తత్ అంటే పై నుంచి పాము పిల్లి రూపంలో నేలమీదపడ్డాడు ఆయన. ఆవిడ చేతుల్లో పడ్డాడు. పడ్డాడు కాబట్టి పతంజలి.
పతంజలి వ్యాకరణానికి చేసిన వ్యాఖ్యానానికే మహాభాష్యమనిపేరు.
' మహాభాష్య వ్యాఖ్యాపటుశయన మారోప ఇతి వా' అంటారు మూక శంకరులు బహుసా ఆ పంచశతిలో. ఆ పతంజలి కోరి కోరి పరమశివుడికి ఆభరణమయ్యాడు.
No comments:
Post a Comment