దేహమే దేవాలయం అని చెప్తారని తెలుసుకదా? అందులో అష్ట మూర్తులు ఏ విధంగా ఉన్నారో తెలుసుకుని 'న్యాసం' చెయ్యాలి. the following article is about bhairava and tatvam of bhairava along with his 8 moorthis..

श्रीमात्रे नम:
the following article is about bhairava and tatvam of bhairava along with his 8 moorthis..

this is written in comments by Krishna konakanchi garu (one of my Friend) on one of our mutual friend's wall.. Interested people plz read this.. dont comment like this... "guruvu gari peru pettukoni vere vaaru vraasinadi pettarenti ? ani adagaddu... gnanam evaru cheppina AUTHENTIC aithe chadavachu..vinachu.. chudachu...--ADMIN

దేహమే దేవాలయం అని చెప్తారని తెలుసుకదా? అందులో అష్ట మూర్తులు ఏ విధంగా ఉన్నారో తెలుసుకుని 'న్యాసం' చెయ్యాలి. అష్ట సంఖ్య ఎందుకు చెప్పారో దాని ప్రాముఖ్యత ఏమిటో తెలుసుకోవాలి. సంఖ్యకి, నామానికి, రూపానికి, తత్వానికి, శక్తికి మనలోనే లింకులుంటాయి, అది తెలుసుకుంటే మనకి ఆ దేవత 'సాక్షాత్కారం' అవుతుంది. అంటే అర్థం అవుతుంది, మనం అది అయిపోతాము.
ఇంతకీ శివుడి అష్ట మూర్తుల పేర్లు : రుద్ర, శర్వ, పశుపతి, ఉగ్ర, అశని, భవ, మహాదేవ, ఈశాన.

శివుడంటే సృష్టి ఏర్పడక ముందు కూడా ఉన్న దైవం. ముందు చోటు, కాలము ఏర్పడి ఆ తరువాత సకల దేవతలూ పుట్టుకొచ్చారు. అసలు కాలము ఏర్పడటానికి 'భైరవ' అనే దైవముగా శివుడే దిగివచ్చాడు. (అందువలన మనలో ప్రాణానికి ఆయనే అధిపతి. ప్రాణం ఉన్నంతసేపే మనవరకు మనకి కాలం తెలుస్తుంది కదా, అందుకని.) చోటు 'రుద్రుడు' వలన తయారయ్యింది. ఏ శివాలయానికి వెళ్ళినా భైరవుడే క్షేత్రపాలకుడు. ఆ ఆలయంలో శివలింగానికి ఒక పేరుంటుంది. ఆ పేరుని బట్టి అక్కడి భైరవుడికి కూడా ఒక పేరుంటుంది. ఆ పేర్ల బాహ్యార్థం బాహ్య రూప విశేషాలు అనేవి క్లూ లాంటివి. వాటిని పట్టుకుని గుహ్యంగా (సీక్రెట్) ఉన్న పరమార్థం మనం పట్టుకుంటే ఆ ఆలయంలో / క్షేత్రంలో న్యాసము, ఉపాసన ఎలా చెయ్యాలో అందుతుంది. భైరవుడికి కూడా అష్ట నామాలు ఉన్నాయి. కానీ వీటన్నిటిలో భైరవ అనే పేరు అలాగే ఉండి ఒక బిరుదు లాంటిది ముందు తగిలిస్తారు. భైరవ అనే పదానికి కుక్క అనేది రూపార్థం. దానికి విశేషార్థం వేరే ఉంటుంది. భైరవుడి అష్ట మూర్తులు: రుఋ భైరవ, అసితాంగ భైరవ, ఉన్మత్త భైరవ, కపాల భైరవ, భీషణ భైరవ, సంహార భైరవ, చండ భైరవ, క్రోధ భైరవ. - అంటే ఏమిటి అని మనం ప్రశ్న వేసుకుని లోపల మధించుకోవాలి.

దేహమే దేవాలయం అనుకున్నప్పుడు అదే క్షేత్రం కూడాను. అంటే కేవలం ఈ భౌతిక పదార్ధం ఒక్కటే కాకుండా లోపలి అన్నిపొరలను కలిపి దేహం అని సంబోధిస్తారు. బయటి భౌతిక కక్ష్యను 'శరీరం' (శీర్యతే ఇతి శరీరః - శీర్యతే అంటే నశించి పోయేది) అంటారు. ఇన్నిపొరలూ కలిపి దేహంగా ఏర్పడటమే సృష్టి అనుకుంటే, ఇందులో ప్రాణం వీటన్నిటినీ ఒక దారం ముడి వేసినట్లు పట్టి ఉంచుతుంది. దానికి అధిపతి భైరవుడు. ఆయన మూలాధారం కంటే క్రిందన ఉండి కాపలా కాస్తాడు / రక్షిస్తాడు, దేన్నించి? ప్రాణం ముడి ఊడిపోయి క్రిందకి జీవుడు వెళ్ళిపోకుండా. ఇలాంటి symbolisms అన్నీ జాగ్రత్తగా అర్థం చేసుకుని వాటి correlations పట్టుకోవాలి. లేకపోతె తెలిసేసినట్లు ఉంటుంది కానీ ఏమీ తెలీదు.

'ఉన్మత్త' అంటే నువ్వు అనుకున్నట్లు మందు కొట్టేసి ఎదో గొప్ప మైకంలో రమిస్తూ ఉండేవాడని కాదు అర్థం. పై పైన అలాగే కనిపిస్తుంది. వేదంలో చెప్పే చాలా విషయాలు encoded భాషలో ఉంటాయి. ఎవరికైతే తెలియకూడదో వాళ్ళనుంచి జ్ఞ్యానం దాచటానికి అలా పెట్టారు. అంతకు ముందు మన్వంతరాల్లో జ్ఞ్యానం అందరికీ అందుబాటులో open source గా పెడితే దాన్ని కొల్లగొట్టి పాడుచేసిన రాక్షసులు చాలా మంది ఉన్నారుట, అందుకని ఇప్పుడు దాన్ని దాచేశారు. కానీ ఇలా గుప్తంగా ఉందిట అని మనకి కనీసం తెలిస్తే అది అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం ఒకటి చేస్తాం కదా, అందుకని చెప్పాను. ఇవన్నీ తెలియకపోతే వైదిక విషయాలు చాలా వరకూ పై పై అర్థాన్ని బట్టి చూస్తే భయంకరమైన బూతు లాగానే ఉంటాయి.మరొక విషయం. "ఆయన నగ్నంగా తన పెద్ద లింగాన్ని చూపిస్తూ ఉంటాడు, అది చూస్తే మనకి కూడా మూడోస్తుంది" - ఇది చాలా తప్పుడు అవగాహన, క్రింది స్థాయి అవగాహన. పామరులకు అలాగే అర్థం అవుతుంది. (యద్భావం తద్భవతి కూడా) అలాంటి పామరుడవడో ఇంగ్లీషు లో చెప్తే మనం అదే అనుకోకూడదు. ఆ పై విషయం (లోపలి అర్థం ) మనం అందుకోవాలి. ఎక్కడైతే దైవిక విషయం కొంచం అసహ్యకరమైన సంకుచితమైన రూప లక్షణాలతో చూపిస్తారో అక్కడ ఋషులు వేరే ఎదో రహస్యం దాచేసారని అర్థం. అలా కాకుండా అలా పైకి చూపిస్తున్న అర్థాన్నే తీసుకుని తృప్తి పడిపోతే తరవాత విషయం అసలు ఆలోచించము. మనసు యొక్క తెలివి కాకుండా ఆ పైనున్న బుద్ధి వాడితే తెలిసిపోతుంది, అబ్బే ఇది కాదు అసలు విషయం అని. ప్రాణానికి దేహంతో ముడి మనకి మూలాధార చక్రంలో ఉంటుంది అనేది తెలియటం కోసం మర్మాంగాన్ని చూపిస్తూ ఉంటాడు. యోగి అయినవాడు అప్పుడు ఆ మూలాధారంలో కూడా ఉన్న పరమాత్మ శక్తిని ధ్యానం చేసి తెలుసుకుంటాడు. కానీ దానికి ఈ భైరవుడి అనుగ్రహం లేకపోతె ప్రాణమే కామశక్తిగా పనిచేసి జీవుడు అధోలోకాల్లోకి పోతాడు. గురువు అనుమతి లేకుండా కామాన్ని జయించకుండా మూలాధార చక్ర ధ్యానం చెయ్యకూడదు. ధ్యానం హృదయం లేదా ఆ పై చక్రాలలోనే చెయ్యాలి ఎప్పుడూ.

ఇంకొక విషయం - పురుషుడి మర్మ అవయవాన్నే లింగంగా / దేవుడిగా భారతీయులు పూజిస్తారుట అనే దారుణమైన తప్పుడు అవగాహన మరొకటి ఉంది. లింగం అంటే అది కాదు. లింగం అంటే సృష్టి ఏర్పడే మొట్ట మొదట అసలు ఏ రూపము, ఏ దిక్కులు తనకు లేని తత్వాన్ని గుండ్రంగా గుర్తించి దాన్ని లింగం అన్నారు. అది ఎటునుంచి చూసినా ఒకలాగే ఉంటుంది. దానికి కన్ను ముక్కు చెవులు మొదలైనవి లేవు. అంతా ఒకటి స్థాయిలోని తత్త్వం అది. అన్నిటికీ మూలం అది. మనలో కూడా భౌతిక కక్ష్య దాటి లోపలి స్థాయి పొరల్లో మనకొక లింగ దేహం ఉంటుంది. చక్కగా యోగ సాధన చేసుకున్న జీవుడు మరణ సమయంలో ఆ లింగశరీరం తోటే బయటకు వెళ్ళిపోతాడు. సాధన చేసుకొని వాడికి యాతనా శరీరం ఏర్పడుతుంది, దానికి కళ్ళు ముక్కు వగైరా మనకున్నట్లే ఉంటాయి దాంతోటి బయటకు లాగబడి కర్మ ఫలితాలు అనుభవిస్తాడు. అదిగో అలాంటి లింగం లాగా ఉన్న ప్రతీ దాన్ని లింగంతో పోల్చవచ్చు. లింగం లాగా పురుషాంగం ఉందేమోగానీ లింగం పురుషాంగం లాగా లేదు. తండ్రి పోలికలో కొడుకుంటాడు గానీ, కొడుకుని పోలి తండ్రి తయారు చెయ్యబడలేదు అన్నట్లు. ఇలాంటి తప్పుడు అవగాహనే స్త్రీ జననావయవాన్ని గురించి కూడా ఉంది. అవన్నీ సంకుచిత భావాలు. పైగా వాటికి కథలు కూడా కల్పించేసి పురాణంలో చేర్చేసారు. ఒకవేళ పురాణాల్లో కూడా అసహ్యకరమైన విషయాలు వచ్చినప్పుడు, మళ్ళీ అక్కడేదో రహస్యం ఉందని గమనించాలి.

సుబ్రహ్మణ్య స్తోత్రం లో కొన్ని నామాలు ఉంటాయి "మత్తః ప్రమత్తః ఉన్మత్తః " అని. ఉన్మత్త అనే పదానికి లౌకిక అర్థం పిచ్చి అయినప్పటికీ మహాత్ములకు లేదా దేవతలకు అన్వయించినప్పుడు ఇలాంటి పదాలకు విశేష అర్థాన్ని చెప్పుకోవాలి. ఉత్ అనే శబ్దం పై దిక్కుని సూచిస్తుంది. మత్త అనే శబ్దం మనసు ఎదో ఒక విషయం పైన ఆధారపడి ఉండి తన ఉనికి తాను కోల్పోవటాన్ని సూచిస్తుంది. కాబట్టి ఇక్కడ ఉన్మత్త అనే పదం ఊర్థ్వ దిక్కుగా మాత్రమే చూస్తూ అందులోనే మనసు లయం చేసుకొమ్మని మనకు సూచిస్తున్న భైరవమూర్తిగా మనం దర్శించాలి.

మూలాధారం అనేది పూర్తిగా అదో లోకాల్లోకి జారిపోవటానికి ఒక ద్వారం లాంటిది. యోగి స్వాధిష్టాన చక్రం కంటే కిందకి దిగడు, అది కూడా తప్పనిసరి అయితే అంతవరకూ వస్తాడు, లేకపోతె హృదయంలోనే కూర్చుంటాడు. మనం వెళ్లవలసినది పైకి సహస్రారం వైపు. క్రిందికి జారిపోతే ఎలా? మూలాధారంలో నాల్గు దళాల చక్రంలో కపిలుడు, దత్తాత్రేయుడు, గణపతి, ఆంజనేయుడు అనే రూపాలలో గురు తత్త్వం జీవుని వెనుకకు ఊర్ధ్వానికి మరల్చే ప్రయత్నం చేస్తుంది. అయినప్పటికీ కామము వంటి అంతః శత్రువుల వలన పైనుండి ఇంకా కిందకి జారిపోతున్న జీవప్రజ్ఞ్య ఇంకా కిందకు వెళితే ఏమాత్రం పుణ్యం మిగిలి ఉన్నా భైరవస్వామి అక్కడ దర్శనం ఇస్తాడు. ఇంక చాల్లే పద పైకి అంటాడు. నన్ను దాటితే చాలా భయంకరంగా ఉంటుంది సుమా అని హెచ్చరిస్తాడు. భయపడి వెనుతిరిగి పైకి పోతుంది మనుష్య జీవ ప్రజ్ఞ్య. (అందుకే ఆ భయంకర రూపం) ఆవిధంగా పశు ప్రవృత్తిలో పడే జీవులకు తానే ఆ ద్వారం దగ్గర నుంచుని వెనక్కి పంపి క్రింద ఉన్న భయంకర నరక కూపాల నుండి కాపాడుతున్నాడు అన్నమాట. ఆయన అనుగ్రహం ఉన్నవాడికి ఉత్తమగతులు తథ్యం. కిందనుంచి అవసరమైతే తన్ని మరీ పైకి పంపుతాడు. భైరవము అంటే వెలుగుల నుండి పుట్టిన పెద్ద శబ్దము / ప్రకంపనము అనే అర్థం నాకు గోచరిస్తోంది. మిగతావి పైన రాశాను. ఒక్కడే దైవం వేర్వేరు స్థాయిలలో వేర్వేరు రూప నామాలతో వేర్వేరు పనులు చేస్తూ దర్శనం ఇస్తున్నాడు. సహస్రారం పైన శివుడే వివిధ ప్రాణ ప్రకంపనములుగా రుద్రుడు మూలాధారం కింద భైరవుడు. ఆయన లీలను దర్శిస్తూ వివిధ స్తోత్రాలలో ఆయనను కీర్తిస్తూ ఆనందానుభూతి పొందుతూ ఉంటే భక్తి పెరుగుతుంది, ఆయన అనుగ్రహం లభిస్తుంది, సన్మార్గపథగాములము అవుతాము, జ్ఞ్యానం వృద్ధి అవుతుంది అక్కడినుంచి అన్నీ సిద్ధిస్తాయి మోక్షం దాకా.